بالن آزمایشگاهی در تهران انواع مختلف آن عبارتند از بالن آزمایشگاهی ته

انواع مختلف آن عبارتند از: بالن آزمایشگاهی ته صاف، ته گرد، بالن ژوژه (بالن حجمی) و بالن کجلدال
مدل بالن آزمایشگاهی حجمی:
نوع بالن آزمایشگاهی حجمی یا بالن ژوژه برای محلول سازی، به حجم رساندن و رقت سازی کاربرد دارد. سایزهای متداول آن عبارتند از:
1000 میلی
500میلی
250میلی
100میلی
50میلی
25میلی
بالن آزمایشگاهی ته صاف چیست؟
بالن ته صاف معمولا از جنس شیشه بورسیلیکات است و مقاوم به حرارت زیاد است. این مدل با یک توری نسوز بر روی شعله آزمایشگاهی قرار می‌گیرد , زیرا به دلیل صاف بودن کف آن و در تماس با حرارت مستقیم بهتر است شعله پخش شود .
بالن آزمایشگاهی
ظروف شیشه ای آزمایشگاهی چیست؟
ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی نوعی وسیله آزمایشگاهی است ازجنس شیشه که به آن شیشه آلات نیز می گویند. از شیشه آلات ازمایشگاهی به دلیل خواص ویژه آن مانند مقاومت در برابر حرارت و عدم واکنش با مواد شیمیایی برای نگهداری مواد استفاده می‌شود.
طبقه بندی انواع ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی:
ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی ازنظر اندازه، حجم و جنس و کاربرد به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند.
طبقه بندی انواع شیشه آلات از نظر جنس :
پیرکس :متداول ترین جنس شیشه می‌باشد و این دسته از شیشه آلات دارای مقاومت حرارتی، فیزیکی و شیمیایی می‌باشند.
بروسیلیکات
کوارتز
طبقه بندی انواع ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی از نظر کاربرد:
شیشه‌ آلات حجمی: مزور، پیپت، بورت و بالن ژوژه
شیشه آلات حرارتی:ارلن، بشر‌ و بالن ته گرد و ته صاف
گلاسکو یکی از معتبرترین کمپانی‌ها در زمینه تولید شیشه آلات آزمایشگاهی است.
کلاس‌بندی شیشه آلات آزمایشگاهی
شیشه‌آلات آزمایشگاهی بر اساس استانداردهای بین‌المللی مختلف، میزان خطا و مقاومت در برابر مواد آزمایشگاهی، دارای کلاس‌بندی‌های مختلفی هستند که در ادامه مروری بر آن‌ها خواهیم داشت.
1- کلاس‌بندی شیشه‌آلات آزمایشگاهی بر اساس میزان دقت اندازه‌گیری
شیشه آلات آزمایشگاهی از لحاظ دقت درجه‌بندی، در 2 کلاس A و کلاس B قرار می‌گیرند. این کلاس‌بندی توسط انجمن مواد و آزمون ([3]ASTM) انجام شده است و میزان دقت ظروف را نشان می‌دهد.
• کلاس A:
ظروف شیشه‌ای کلاس A از میزان خطای اندازه‌گیری کمتری برخوردار هستند. این ظروف اغلب دارای گواهی تایید از شرکت سازنده هستند که بر اساس مقررات مربوط به ا ستانداردهای معتبری مانند ASTM یا Din یا ISO ارائه شده است.
از آنجایی که ظروف شیشه‌ای کلاس A اغلب از شیشه بروسیلیکات ساخته می‌شوند، میزان مقاومت آن‌ها نسبت به دما و مواد شیمیایی نیز بیشتر است.
• کلاس B:
شیشه آلات آزمایشگاهی کلاس B اغلب از جنس شیشه سودا لایم ساخته می‌شوند و تلورانس یا میزان خطای آن‌ها حدودا 2 برابر ظروف شیشه‌ای کلاس A است.
شیشه‌ آلات آزمایشگاهی به علت استفاده مداوم، خوردگی در اثر تماس با مواد شیمیایی مختلف و… نیاز به کالیبراسیون دوره‌ای خواهند داشت.
به این معنی که لازم است دقت اندازه‌گیری ظروف، طی فواصل زمانیِ تعیین شده توسط استانداردهای بین‌المللی، بررسی شود و میزان خطای اندازه‌گیری آن‌ها مجددا ارزیابی گردد. ظروف شیشه‌ای کلاس A علاوه‌بر اینکه مزایایی مانند مقاومت و دقت اندازه‌گیری بالاتری دارند، از کالیبراسیون دوره‌ای طولانی‌تری نیز برخوردار هستند.
یعنی دقت اندازه‌گیری آن‌ها، نسبت به شیشه آلات کلاس B، برای مدت زمان طولانی‌تری حفظ خواهد شد. به طور کلی استانداردهای بین المللی توصیه می‌کنند که ظروف شیشه‌ای کلاس A هر 10 سال یکبار و ظروف شیشه‌ای کلاس B هر 5 سال یکبار کالیبره شوند.
• کلاس AS:
شیشه‌آلات آزمایشگاهی با Class AS دقتی معادل ظروف شیشه‌ای کلاس A دارند. تفاوت این ظروف در این است که برای خروج سریع‌تر مایع در بورت‌ها و پیپت‌ها طراحی شده‌اند. به عبارت دیگر زمان تحویل (Delivery Time) آن‌ها کمتر است.
زمان تحویل، حداقل زمانی است که برای خالی کردن یک ظرف از مایع در نظر گرفته می‌شود و به کشش سطحی بین مولکول‌های مایع و شیشه بستگی دارد. این عدد برحسب ثانیه بر روی شیشه‌آلات آزمایشگاهی درج شده است.
2- کلاس‌بندی شیشه‌آلات آزمایشگاهی بر اساس مقاومت در برابر مواد
• کلاس A1,A2,A3:
بر اساس استاندارد ISO695 میزان تاثیرپذیری شیشه‌آلات آزمایشگاهی در اثر تماس با محلول‌های قلیایی بررسی شده و بر این اساس کلاس‌بندی مختلفی، مطابق با جدول 1 برای این ظروف تعیین گردیده است.
چنانچه شیشه‌آلات آزمایشگاهی برای نگهداری محلول‌های قلیایی مورد استفاده قرار گیرند، ممکن است در معرض سایش توسط محلول باشند. این موضوع اغلب به جنس ظروف بستگی دارد.
• کلاس HGB:
برای بسیاری از کاربردهای آزمایشگاهی، مهم است که ظروف شیشه‌ای از مقاومت هیدرولیتیکی (hydrolytic resistance) خوبی برخوردار باشند. واکنش هیدرولیتیکی عبارت است از واکنش آب با یک ترکیب شیمیایی دیگر که طی آن ترکیبات جدیدی تولید می‌شود.
چنانچه مقاومت هیدرولیتیکی شیشه آلات آزمایشگاهی کم باشد، ممکن است در اثر واکنش شیمیایی، نمونه آلوده گردد. میزان مقاومت هیدرولیتیکی شیشه آلات آزمایشگاهی بر اساس استاندارد ISO719 تعیین می‌گردد.
بر اساس این استاندارد، شیشه‌آلات آزمایشگاهی به 5 کلاس تقسیم می‌شوند که ظروف کلاس 1 بیش‌ترین و ظروف کلاس 5 کم‌ترین مقاومت هیدرولیتیکی را دارند(جدول 2).
این تقسیم بر اساس آزمایشی به نام دانه شیشه (glass-grain test) صورت می‌گیرد.
به این صورت که دو گرم از دانه‌های ریز شیشه (به اندازه 300 تا 500 میکرومتر) در یک بشر با 5۰ میلی لیتر آب در دمای 98 درجه سانتی‌گراد به مدت یک ساعت حرارت داده می‌شود. سپس تعداد یون‌های (Na2O) آزاد شده در این مدت، از طریق تیتراسیون آب اندازه‌گیری می‌گردد.
که در آن اسید هیدروکلریک (Iء/molء۰٫۰1) به عنوان محلول استاندارد و محلول متیل رد (Methyl red) به عنوان شاخص مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چنانچه میزان یون‌های آزاد شده تا 31 میکروگرم باشد، شیشه به عنوان کلاس 1 طبقه‌بندی می‌شود. هرچه میزان یون‌های آزاد شده بیشتر باشد، مقاومت هیدرولیتیکی شیشه کمتر است.